Wednesday, 23 November 2016

Die valkenier
Ernst van Heerden


Onder die dagboog
het die edelvalk met sy gehuikte oë
'n trotse onderdanigheid geleer;

as hy sy keiserlike skedel rukkerig draai,
word uit die moederlug
deur die vrye vlerkvolk
van bloedvink, mossie, kerkkraai
reeds die gefnuikte se ver verraad vermoed.

Al word 'n vleisklos bekoorlik rondgeswaai,
sy perke bly steeds uitgestippel
en hy meegéwend met 'n nawelstring verbind;
die vryheid loop net treë ver —
tot in die eerste wipsprong
waar hy die enge ruimte mag verken.

Al is die lokaas mals en rooi,
al is die klowe groen bebos,
al is sy wêreld ryk betwetter,
die onderhorige hoor net 'n enkel stem,
en keer geseglik en deemoedig
na die Groot Pols terug.

No comments:

Post a Comment