Namens die grondgeitjie
Erentia Bedeker

Hoe loop die pad na die plek waar die lig woon?
(Job 38:19)


Met die leë gieter swaaiend
het jy geroep! 'n ster
het in jou tuin verskiet.

Dit het aand geword en môre
dit was ons laaste dag.
Jou koue vingers tussen myne,
grond nog onder jou naels.
Nou sterf sterretrosse snags
met sand in hulle oë.

Ek vier jou nuwe lewe
in die moer van supernovas,
waar sterre-embrio's
saam met jou herbore word
uit 'n heelal van atome.

Teen skemer sal ek vergeet
om die kraan toe te draai.
Die grondgeitjies sal jou roep
en swyend wag op 'n telegram
wat jou afwesigheid verduidelik.

Vanaand sal ek die aandster
teen my mond smoor
en die tuin alleen natlei.