Opsolder
Petra Müller


Die ganse solder was appelgeurend – van die klein verskrompeldes
met die taai skil – die rooies. En die slope vol fisantvere.
(My pa was 'n jagter, April was sy maand.) O,
daar was sloepe vol lewe, wat uit vleie 
gedraf het, op oranje beentjies,
die appelboord in, 
met kort vlugte óp.
Daar was geen verbod nie. Ons mog daar opklim
en die hele middag omdroom tussen appels en vere
en ander prik-prik geure losgebak
deur die son op warm sink.
Daar was soveel ingehoue glans daar, en stof,
en skrik-van-die-blink-middag buite, en nóg
stof. Want stof is onverganglik,
waar dit skuins hang in die ligstroom
uit die skroefgat in die dak.