convivium
Antjie Krog


2.
maar staafspirale bestaan sê jy
die lieflike vere-rige slanke spiraalarms van ons sterrestelsel bestaan

in 'n dromende ballet sê jy     van waas en wentelbaan
en die stadig-polsende lewensloop van sterre     suurstof

en kwasars     newelagtige baarmoeders en ontsaglike lig
aan die buitewyke van die heelal sê jy     die melkweg neurie

daar's rustig silwersuiwerende wentelbane     die beminning
van mane    getye    liglyne en ewigdurende ewewig     dit alles

bestaan sê jy: is dit nie juis die sterre as 'n oordaad priemsels op
'n stil someraand wat ons in wentelbane van uitreiking hou nie?

elke keer as ons in oorgawe na mekaar toe draai
doen ons dit onder 'n druisende baldakyn van sterre