convivium
Antjie Krog


4.
my liggaam walm die pokdalige Mercurius na
— die lugloosheid en verbedde ysterkern

my liggaam weer die sonwind van Venus     die inferno
daarvan     die oranje vretende asuurblou swaelsuur
om stipstadig anderkant-toe-om te draai

my gewrig tik die Aarde omhoog — ons waterplaneet
kastyblou bonsend onder ligte vingerafdrukke van wasem

my liggaam ploeg stofstorms uit Mars — oker
ysslibbende sulfurbedekte woestynplaneet en begin
die vriesgevange blondbaardige twee maantjies meet

dit is my liggaam wat die enormiteit van Jupiter
op sleeptou vat: die virulente spoed     die sirkulerende

boos-rooi sweer     die tros mane     in romerige bane
rokende kronkelbeninge patrone en metaal tinte
kan sy driekwart van die sonnestelsel in haar liggaam pak

slegs deur my liggaam kan ek die vriesende beeldskone Saturnus
bemin — die stil geel lig     die liefkosende gevangenisskap van ringe

die ruimtes tussen die ringe     die hartnaas gladheid
die uitgelate grootsheid van perfekte vorm     die lieflike
kanteling van lyf — so lig is jy Saturnus     jy kan op water dryf

my liggaam staar oogvingerend na die pêreloog van Uranus
op haar sy geval     gevallene     metaan-swaar verhemelte

my liggaam sink met die onweersblou donker Uranus mee
mompelend mergelend onder gas-oseane     outisties     nors
deurvries van oordaad windstortings     traag     obseen