convivium
Antjie Krog


1.
waarom talm my kneukels so teer teen jou wang? waarom
sal ek my haas as ek hoor jy is honger of selfmoordbang as
die uitspansel gans uitmekaar skiet soos iets in woede gesmyt?

watter sin maak jou te-berde-gebringde somerwang
as swaartekrag ysklippers tot stofkrabbers gruis as 
botsings puin nalaat en nuwe venynige kraakwarm knerpe?

waarom sal ek omgee dat jy tot diep in jou wangholtes huil as
ons omring staan van blitsende helium     verassende sonwind wat
mane verslind    fyner sterre opskeur    oppervlaktes verbrysel?

o agtergelate nikshoudende putte van duisternis
o gate van verniksing waar net geweld standhou

watter nut het die liginnemendheid van jou wangkurwe teen
gravitasiekolke waar supernovas so oppergewelddadig in-
eenstort                 dat nie eens flodseltjies lig ontsnap nie?

wat baat my koestering in the asembeaarde nag as 'n middel-
puntlose heelal ruimte in die onbestaande maak sodat donker
materies 'n paar fragmentariese ligstelselkraaltjies oorweldig

o gate waar nikshoudende geweld standhou
o agtergelate putte van verduistenis en niksing