Elisabeth
Lina Spies

The eyes of others our prisons;
their thoughts our cages.
Virginia Woolf: "An Unwritten Novel"


Terwyl ek na jou kyk
— die stofblad te fel groen,
die uitgewer se naam voorbarig swart vermeld
teen joue wat jy liefs verswyg sou hê —
is ek meteens vir oudword nie meer bang,
want waar die kleur vervloei tot JY
is alles sag soos webbe onder water roer.

Weg die vroeëre knoetsige verset teen pyn
in elke onverbiddelike trek,
die oë se oopgesperde ontoeganklikheid.
Jy's weer die digteres van agtien jaar
wat sing van die nooi uit Nasaret
en onder jou vel lê die struktuur van been
soos van 'n meesterlike beitelaar.
Jy's weer die kind wat smal
in 'n doringboom se skaduwee kan pas.

Ek wat moet wortel en moet groei
en om te leef na bo moet reik
voordat ek losgemaak word om te swewe en te dryf —
wat sal ek vra vir jou
in die voorlaaste vryheid
van jou byna-woordeloosheid,
bevat in hierdie koel papier se stukkie skemerte
waaraan my onbeholpe vingers klou?

Dat in die helder tuin eendag
die onaanraakbare Tuinier
jou op 'n namelose naam sal roep

tot groen wat nooit verwelk.