nagliedjie
Marlene van Niekerk


dank die wolke dank die newel
dank die aangeslaande damp
dank die stuifsel dank die sliert
die waas die mis
die hele woordeboek van snees
vir wat hule uitrig met die maan

ek kan op klare nagte
haar nie verdra as bal
die blou geboorteglas van lig
geblaas om elke ding
verhelder niks

maar by 'n lug van rag en gaas
begin haar verstaan

'n hoef 
in die gras

'n handskoen wit om die kosyn
van die noorde

en al die ander wolkewesens
wat haar baan haar gang haar boog vergruis
haar oog beknot
haar skelle rondteghong verdruis

soos nou hier bo my waar ek staan
'n reuse loerie van die lug
teer en grys en lewendig
'n ring van sterre om sy been
'n kuif wat styg en daal

o maan sing hy en ek sing saam
die winter kom jou hart 
van steen
jou dodelike alabaster
in reeds omhang met reën.