Monstervers 29
Wilma Stockenström


Die kluisenaarskrap op my kriewelrige plam
speel monster-monster, skrik vir my skrik,
speel die dood in sy lewe van gespoel
en chaoties geruk en gerol word.

In ons maling onjuist- en -gerymdhede
soek ek 'n skulp oor die ore. Vorentoe
loer sal ek, knypers uitsteek sal ek,
my huis vervang namate my lyf

(waaraan ek skaam geheg is) groei en groei,
en ek, verleë krap, die sierlike vreeslike
wasdom in weggooiwonings gedruk moet kry,
kinkhoring, draaikolk, wulk en watsenaam,

beteuterd altyd aan myself verbonde
(die sleep van skulp, en van my sonde)
beteuterd gedurig monster móét speel
in dié woeling, dié draaiing, mý deel.