Klag van die sterre

Lucas Malan

Challenger: "They slipped the surly

bounds of earth to touch the face of God."

Nou hang ons ontluister, die sterre

en dowwer planete bloot klewende reste

verklaar van ontploffings gasbondels

en kolkende stowwe. Net hutspotte niks,

as jy mooi daarna luister.

                                            Oogappels wit

was ons mane voormalig gepaar en geklonter

in ritmiese bane gewieg in balans: al so,

al so, die koue kalkoentjies wat wals

in die wind en voorjaarse reën laat beskik

uit die blakende dans; ons is nat en blink

van die ster-wees en skitter ons glans.

Maar nou is ons tiensyfertalle ten dele geblus

en wiskundig verkil tot simbole wat wemel

in kosmiese bane; die geel astervelde word dorre

savannes waar die steenbok en ram van die mite

ontdaan moet kom lek aan die as van die hemel —

                                            En hy daar so regop,

die een sonder vlerke met die ewige neiging

tot opwaartse kyk en verkenning van sterre —

die mens met sy brein, algoritmiese denke en taal —

wat vreet hy tog so aan ons grense, wat wíl hy

hier buite waar alles bolvormig tol en bestaan;

en hoe wéér hy die nag sonder sterre?

____________________________________________