Duif
Johan Myburg


Sonder vlugopnemer en met g'n bestek, g'n aanduiding
van beplande aankoms of vertrek, lê die duif stokstyf onder
die linkerluik. Waar het hy fladderend opgevlieg: 'n boomtak,
'n grasperk? Was hy al goed op dreef, sierlik aan't mik
na 'n skreef tussen twee soliede mure, 'n poort na oop lug,
'n windbuksvrye oord waar slu huiskatte nie in tuine skuil 
nie, 'n deurgang na vrye en ononderbroke vlug?
In daardie laaste breukdeel van 'n flits, te laat om uit te swenk
of sy ewebeeld te ontduik, het hy vasgevlieg in 'n plaat vensterglas
en in skimmel, van toe oog tot bek tot pluim, 'n perfekte portret voltrek.