Skoppensboer
Eugène N. Marais


I
'n Druppel gal is in die soetste wyn;
'n traan is op elk' vrolik' snaar,
in elke lag 'n sug van pyn,
in elke roos 'n dowwe blaar.
      Die een wat deur die nag
      ons pret beloer
      en laaste lag
      is Skoppensboer.

II
Gewis en seker is die woord:
die skatte wat ons opvergaar,
ondanks die sterkste slot en koord
word net vir mot en roes bewaar.
      Net pagters ons
      van stof en dons
      om oor te voer
      aan Skoppensboer.

III
Die heerlikheid van vlees en bloed;
die hare wat die sonlig vang
en weergee in 'n goue gloed:
die dagbreek op elk' sagte wang
en oge vol van sterreprag
is weerloos teen sy groter mag.
Alreeds begint die rimpel sny;
oor alles hou die wurm wag
en stof en as is al wat bly;
      Want swart en droef,
      die hoogste troef
      oor ál wat roer,
      is Skoppensboer.

IV
L'Envoi
Gewis is alles net 'n grap!
Ons spell in die komedie mee
geblinddoek met 'n lamfer-lap
wat selfs die son 'n skadu gee.
      Wat treur ons nog?
Viool en fluit maak nog geluid;
en lank die nag wat voorlê nog.
Al kan ons nooit volmaaktheid raak,
nog blink die oog en gloei die huid
wat heel die winter blomtyd maak.
      Dus onverlee
      lag ons maar mee
      met elke toer
      van Skoppensboer!