Elegie
Wilhelm Knobel

Vir V. Cuenod


Êrens in die Atlantiese oseaan is jou liggaam ter see gelaat
In geen benouende seil gewikkel nie
het dit stadig deur die skemergroen lig gesak
tussen kleurige tropiese vissies wat vir 'n oomblik
      verskrik is
om dan weer soos mossies nuuskierig byeen te drom
en die vreemde gebeure gretig maar geheim in die
      roering te bespreek
'n besorgde dolfyn
het jou 'n rukkie meer waardig op jou tog vergesel
jou ledemate wat net effens
in suggestie van 'n dans beweeg
het hom 'n tydjie laat vermoed dat jy leef
en jou hare wat jy kort geknip gedra het in jou lewe
het lank en donker in die stroom geroer
Êrens op jou reis die diepte in
waar die skemerte oorgaan in donker
het die vae gestalte van 'n haai
(of twee?)
geduldig, genadig
gewag
...die beelde hier word minder duidelik
maar in drome sien ek reeds hoe 'n hopie bene
ewig en wit begin vasgroei in koraal